Okiem Syguły – Europa

Dziś tajemniczy tytuł tekstu. Powiem Wam jednak o pewnym ckliwym obrazku. Nadziei.

Daaawno temu, gdzieś w szkole podstawowej, czytałem książkę o krajach europejskich. Nic ambitnego, ale tak się cieszyłem, że te wszystkie straszne rzeczy, które przerabialiśmy na historii, już się skończyły. Że teraz nadszedł czas na piękną różnorodność. Współpracę. Wtedy nie potrafiłem tego nazwać, dziś wiem, iż myślałem o tolerancji, demokracji, wolności światopoglądowej i równości. Niestety, dziś piszę do Was z zupełnie innej pozycji.

W dużym uproszczeniu oczywiście, ale odradzają się nacjonalizmy, deptane są głosy mniejszości. I to nie gdzieś tam daleko. Bo wiadomo, łatwiej nie mówić o problemie, gdy jest daleko. Ale, gdy jest tu blisko, nie można być obojętnym.

Jestem patriotą. Tak, ale w znaczeniu innym, niż wciskają nam pełne patosu źródła i osoby. Dla mnie jest to dbanie o dobro wspólne – płacenie podatków, sprzątanie po psie, serdeczność dla lokalnych osób, pamięć o historii, bez patosu, nadęcia. Ale co równie ważne, mógłbym urodzić się Francuzem, Włochem, Norwegiem – i miałbym takie samo podejście. Niestety, w przestrzeni publicznej patriotyzm mylony jest z nacjonalizmem. Szowinizmem. A tam, gdzie pojawia się nienawiść, nie można być obojętnym.

Proszę o to Ciebie, czytelniku. Czytasz to, podejrzewam, w 2020 roku. Obyśmy za 5 lat nie obudzili się w jeszcze gorszej rzeczywistości. Pandemia, czy tego chcemy czy nie, zmieni nasze życie w ogólnym rozrachunku. A tam, gdzie pojawiają się problemy gospodarcze, łatwo zwalić winę na jakąś grupę. Na wyimaginowanego wroga. A to droga do budowy murów. Czasami metaforycznych, innym razem realnych. Choćby Żelazna Kurtyna nie powstała dlatego, że ludzie byli z natury źli. Nie. Ktoś ją zbudował z potrzeby politycznej. Proszę, byś nie ulegał populizmom. Czytał książki. Oglądał filmy. Grał w gry. Słuchał muzyki. Z refleksją. Wyciągał wnioski, analizował. Nie bądźmy obojętni.

Radosław Syguła 

Audycje:

Kulturalnie przez gry
TAK BYŁO
Młodzi Zakochani