Superbohaterowie z Korei – manhwa „unOrdinary”

Liceum to najpiękniejszy okres w życiu

John to nowy uczeń przeniesiony do prestiżowego liceum Wellstone. Ta placówka jest szkołą dla młodzieży posiadającej supermoce. Na ich podstawie budowana jest cała jej hierarchia, a słabsi uczniowie muszą dostosowywać się do żądań silniejszych lub ryzykować starcie na nierównych warunkach. Szybko wychodzi na jaw, że główny bohater nie posiada żadnych supermocy. Pomimo tego, nie zgadza się na poniżanie i wykorzystywanie, co automatycznie zmienia go w cel dla wszystkich szkolnych dręczycieli.

Jako fan superbohaterskich historii od razu zainteresowałem się unOrdinary, które obiecywało mi spojrzenie na herosów z nieco innej perspektywy, osoby wykluczonej z tego środowiska. Była to również moja pierwsza manhwa, czyli koreańska wersja komiksu. Po czasie i kilku innych przeczytanych tytułach uważam, że to było dobre wejście w ten świat.

Z wielką mocą wiąże się wielkie dręczenie

Zacznę od kwestii technicznych, manhwa wydawana jako internetowy komiks czytana jest z góry do dołu, co jest bardzo wygodne, zwłaszcza podczas lektury za pośrednictwem telefonu. Dialogi w przeciwieństwie do mang czyta się na modłę europejską, czyli z lewej na prawo, a same rozdziały są dość krótkie i zajmują naszą uwagę na maksymalnie kilka minut. Manwha jest również wydawana w kolorze, co jeszcze bardziej upodabnia ją do amerykańskich komiksów, którymi jest wyraźnie zainspirowana.

Zdecydowanie najlepszymi elementami tego tytułu są postacie. Wspominany John jako główny bohater przechodzi wiele przemian, a jako czytelnik miałem wiele satysfakcji z odkrywania jego sekretów. Podobają mi się również postacie trzecioplanowe, a zwłaszcza przyjaciółka Johna – należąca do elity szkoły Seraphina, która ma potężną moc, wyróżniającą ją nawet na tle najsilniejszych uczniów. Początkowo niespecjalnie interesujący najsilniejsi uczniowie, również w miarę rozwoju akcji zostają zaangażowani w większe intrygi, co buduje ich osobowość.

Fabuła serii jest dla mnie dość trudna w ocenie, ponieważ jej początkowy etap z Johnem jako ofiarą dręczenia bardzo mi się podobał. Konfrontowanie protagonisty z pozornie silniejszymi od niego rywalami i obserwowanie tych zmagań było dla mnie najmocniejszym punktem tej serii. Dodatkowo początkowy rozwój świata, w dużej mierze oparty o wątek organizacji polującej na osoby posiadające nad wyraz silne supermoce, był czymś unikatowym i otwierał manhwę na większe zagrożenia i wątki wykraczające poza terytorium liceum. Czegoś takiego brakowało mi, chociażby w My hero Academia, które przez większość czasu zamykało swoje postacie w szkole.

Końcowy etap sezonu pierwszego i początek obecnie publikowanego sezonu drugiego koncentrował się na zmianach w osobowości Johna, jego sekretach i przeszłości. Był to dla mnie najnudniejszy etap, chociażby z racji na dość schematyczny wątek przeszłości bohatera i mniejszą ilość akcji.

Na szczęście obecny powrót do wątku organizacji i skonfrontowanie jej z uczniami Wellstone znów przykuł moje zainteresowanie.

Bójka w korytarzu

Na osobne słowa uznania zasługuje szata graficzna. Autorka uru-chan potrafi przedstawić naprawdę dynamiczne sceny walk, a same supermoce nie opierają się o jeden schemat, co czyni pojedynki jeszcze ciekawszymi. Manhwa zachowuje też balans pomiędzy budowaniem relacji między postaciami, dramatycznymi scenami i pełnymi akcji walkami.

Na chwilę obecną dostępnych jest 276 rozdziałów, więc jeśli poczuliście się zainteresowani tym opisem i niestraszny jest wam łopatologiczny moralizatorski komentarz społeczny (który tej serii czasem się zdarza) to możecie sami sprawdzić unOrdinary, na stronie WEEBTON, gdzie za darmo można je w legalny sposób czytać. Może nawet znajdziecie więcej manhw dla siebie np. Tower of God, czy już kiedyś recenzowany przeze mnie Bastard.

Patryk Długosz