A potem zaczęła się inwazja – „Kryptonim dla Hioba Kroniki Inwazji”

Pisana od pierwszego dnia inwazji, książka przebija się przez szum dezinformacji jak nóż. Relacje naocznych świadków bez fałszu, bez patosu, z uderzającymi w czytelnika ostrymi faktami, rezonują swoją odwagą w świat kremlowskiej propagandy.

Wojna hybrydowa wykorzystuje wszelkie sposoby prowadzenia działań zbrojnych. Autor, Oleksandr Myched, starał się ująć ją w pełnej okazałości, gromadząc różne perspektywy, które próbują objąć rozumem to, co zaczęło się dziać dwudziestego czwartego lutego i trwa do dzisiaj – koszmar wojny i zbrodni. Cyborg, czyli żołnierz, który bronił portu lotniczego w Doniecku w 2015 roku przed rosyjskimi siłami, by później znów wyruszyć na wojnę. Dziennikarz, który brał udział w ekshumacji masowych grobów w Buczy. Łara, która musiała zostawić wszystko i wyjechać. Adwokatka, która sporządziła kronikę zbrodni wojennych, popełnionych przez żołnierzy rosyjskich w ciągu roku inwazji oraz – rodzice autora, którzy spędzili prawie rok wojny ukrywając się w piwnicy swojego domu. Wywiady Mycheda z powyższymi świadkami koszmaru są głębokie i do bólu prawdziwe. W podzielonym światopoglądowo geopolitycznym świecie książka jest potężnym argumentem wobec tego, po której stronie konfliktu powinien stanąć zwłaszcza zachód oraz pozostałe kraje.

Książkę ciężko przeczytać w jeden wieczór. Potrzebna jest chwila oddechu. Opisane zbrodnie na ludności cywilnej nie są pozostawione bez celnych spostrzeżeń autora na temat bestialskiej ruskiej mentalności, czy tego jak język, kultura oraz wiara narodu Ukraińskiego są tak samo ważną amunicją jak naboje.

Równie ważna jest także konieczność zanegowania kultury rosyjskiej. Autor często zwraca się do czytelnika, który chciałby pomóc, a nie znajduje się na froncie oraz odważnie apeluje do rządów państw zachodnich czy samego papieża. Stąd książka zyskuje na wartości swym odważnym przekazem. Przykładem takiego apelu jest prośba, aby nie mówić o uchodźcach z Ukrainy jako o danych statystycznych. Zobaczmy w nich ludzi, którzy przeszli przez grozę wojny i zostawili za sobą swoje życie. Nie „dawne życie”, ale życie ze zmienioną psychiką, która być może już nigdy nie będzie taka sama.

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Czarne ze świetnym przekładem Jerzego Czecha. W świetle ostatnich wydarzeń politycznych dzieło niezwykle potrzebne, niepowtarzalne i boleśnie aktualne.

Michał Wojtowicz