Być uwielbianym czy szczęśliwym? – recenzja książki Sylwii Frołow “Antonówki. Kobiety i Czechow

Uwielbiam czasami zatopić się w ciepłym kocu i popijać gorącą czekoladę, mając w ręku świetną książkę. Szczególnie, że zima już na dobre rozgościła się za naszymi oknami, więc ciepły koc i dobra lektura to podstawa! Jeśli ciekawi Was czasami, jak mogło wyglądać życie artystów, pisarzy – na przykład takiego Antona Czechowa – przedstawiciela klasyki literatury rosyjskiej, wielkiego dramatopisarza – to powinniście obowiązkowo sięgnąć po książkę Sylwii Frołow pt. “Antonówki. Kobiety i Czechow”. Jednak, jeśli nie mieliście okazji interesować się wcześniej tą twórczością, jak i samym pisarzem to “Antonówki” świetnie wprowadzą Was w wyjątkowe perypetie artysty. 

Dla tych, którym antonówki kojarzą się tylko i wyłącznie z pysznymi jabłkami, podpowiem, że tak właśnie nazywano “fanki” Czechowa. Sam Anton Czechow uchodził za niezwykle atrakcyjnego mężczyznę, miał więc ogromne powodzenie u kobiet. Co ciekawe, wbrew wszystkim historiom z płcią piękną, o których możemy przeczytać w książce, okazuje się, że to właśnie kobiety były dla niego największą inspiracją. Sylwia Frołow bardzo dokładnie przedstawia historię każdej “kobiety Czechowa”, oraz zwraca naszą uwagę na podobieństwa ich charakterów z bohaterkami jego dzieł.  Poznajemy m.in. fakty z trudnego dzieciństwa pisarza i jego rodzeństwa, które – jak sam twierdził – ukształtowały go jako człowieka i pomogły mu znacznie szybciej dojrzeć. Nie miał w życiu za łatwo, być może właśnie to spowodowało ten dystans, którym darzył innych, nawet bliskie osoby – a szczególnie kobiety. Chociaż nigdy nie ukrywał swojej fascynacji płcią przeciwną, podziwiał ją i wielbił, to bez wątpienia nigdy nie pozwolił sobie na całkowitą szczerość i oddanie – nawet swojej żonie. 

Sylwia Frołow ”Antonówki. Kobiety i Czechow” (fragment okładki)

Czytając książkę Sylwii Frołow zastanawiałam się, czy rzeczywiście którąś z tych kobiet kiedykolwiek traktował poważnie? Kiedy właściwie zaczął budował wokół siebie mur i co było konkretną przyczyną? Bardzo ciekawym dodatkiem i uważam, ogromnym plusem książki są listy, które pisał Anton Czechow. Z nich możemy dowiedzieć się, jaki stosunek miał do poszczególnych osób, jakim językiem zwykł się posługiwać i jakie poglądy miał (również na temat kobiet). Książka była tym bardziej interesująca, bo listy pozwalały nam poznać Czechowa jako człowieka o wielu twarzach. Jak każdy, on również nie był idealny, a jego podejście do wielu kwestii mogłoby nam wydać się kontrowersyjne. Odniosłam wrażenie, że chociaż kobiety zajmowały szczególne miejsce w jego życiu, to żadnej nie dopuszczał do siebie dość blisko. Chciał je mieć na wyłączność, cieszyło go oddanie i poświęcenie, które mu darowały. Jednak nigdy nie był w stanie odwzajemnić tego samego. Trzeba też przyznać, że miał zdolności “owinięcia sobie wokół palca” ludzi, choć nie zawsze było to jego zamiarem. Nawet jego najdroższa siostra Masza oddała mu całe swoje życie i aż do samego końca stróżowała przy jego boku.

Książka jest bardzo przystępnie i zgrabnie napisana. Sylwia Frołow nie zasypuje nas suchymi faktami tylko w barwny sposób opisuję życie – nie tylko samego Antona Czechowa, ale też większości, z którymi miał kontakt. Bogata w cytaty i listy – prawie jak pamiętnik – prowadzi nas przez historie, których raczej nie przeczytamy w Internecie. Możemy za to poczuć przez chwilę, jakbyśmy zaglądali w myśli kłębiące się w głowie Antona Czechowa. 

Reasumując, książka Sylwii Frołow “Antonówki. Kobiety i Czechow” jest świetną pozycją czytelniczą dla wielbicieli Antona Czechowa, jak i dla tych, którzy stawiają dopiero pierwsze kroki w poznawaniu jego osoby. Jeśli jesteście ciekawi, kim inspirowane są bohaterki takich utworów jak “Mewa”, “Trzy siostry” czy “Wujaszek Wania”, ta książka odpowie na wszystkie Wasze pytania a może nawet zachęci do zgłębienia bardziej jego twórczości. 

Paulina Filimon