Less waste po studencku #4

Jak poznałam miłośniczkę ekologii na OLX

Jako studentka dziennikarstwa spotykam się z dosyć nietypowymi formami zaliczenia na studiach. W zeszłym semestrze na jednych z moich ulubionych konwersatoriów mieliśmy za zadanie znaleźć ciekawą historię na minireportaż poprzez… ogłoszenia na OLX. Jak się okazało, moje zainteresowanie ekologią znalazło swój sposób, by stać się tematyką projektu. 

W ten sposób odkryłam krakowską część OLX „oddam lub wymienię”, czyli prawdziwy raj dla miłośników niemarnowania. W skrócie: oddajesz coś czego nie potrzebujesz, np. ciuch za coś, co chciałbyś dostać, a druga osoba ma w nadmiarze. Często są to produkty spożywcze, zwłaszcza owoce i warzywa. Oczywiście możecie się dogadać, co do warunków wymiany. Ja dla projektu oddałam trochę bananów i jabłek w zamian za koszulkę i niespodziewaną propozycję rozmowy o ekologii na kamerkach. I tak poznałam Olę!

Ola jest również studentką, więc to oraz wspólne zainteresowania sprawiły, że łatwo odnalazłyśmy wspólny język. Rozmawiałyśmy o tym, co powoduje u ludzi znieczulicę ekologiczną, tym bardziej, że problem śmieci wydaje się być bardzo oczywistym i powszechnym. Porównując nasze doświadczenia przypomniałyśmy sobie, że same przyjmowałyśmy bierną postawę, zanim faktycznie zainteresowałyśmy się tematem. Często traktujemy śmieci jako nie nasz kłopot sekundę po wyrzuceniu ich. Problem wydaje się całkowicie znikać, gdy segregujemy śmieci. Tymczasem zaledwie 9 procent całego wyprodukowanego plastiku faktycznie oddaje się do recyklingu. 12 procent jest spalane, a 79 zalega. Od końca II wojny światowej wyprodukowaliśmy już grubo ponad 800 miliardów ton, które zostaną tu na wieki. Dosłownie. I tu pojawia się koncept less i zero waste, który polega na wykorzystywaniu rzeczy, które już mamy, zamiast kupowaniu kolejnych, oraz na powtórnym używaniu rzeczy.

Rozmawiałyśmy z Olą o tym, jak faktycznie zainteresować bliskich tematem less waste, by było to dla nich przystępne i by nie zostać uznanym za eko-świra. Porównując nasze doświadczenia, doszyłyśmy do wniosku, że chociaż problem jest poważny, pozwolenie emocjom, by wzięły w górę, to nie zawsze dobry pomysł. Jeśli nam na czymś zależy, uczmy świadomości z empatią. Ola opowiadała, że jej rodzice zaczęli kupować np. ser w plastrach, prosząc kasjerki w lokalnych sklepach, by pakowały je do plastikowych pudełek, które ze sobą przynieśli. Sami przyznali, że to całkiem wygodne, bo zostaje on wtedy dłużej świeży. Czasem Ola dzieli się artykułami, filmikami, książkami i blogami ze swoimi znajomymi, którzy później zaczynają bardziej zwracać uwagę na swoje wybory konsumenckie. Ten wątek zmotywował mnie do poszerzania swojej wiedzy w tym temacie, bo dane statystyczne i konkretne przykłady zawsze pomogą obronić twoje motywacje w dyskusji. 

Wymieniłyśmy się naszymi ulubionymi źródłami wiedzy w kwestii śmieci, dzięki czemu wiem, że będę częściej zaglądać na stronę MPO Kraków, czyli Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania, oraz poszukam książki o stylu życia zero waste Amy Korst. Poleciła mi też instagram Rozsądny Minimalizm, instagram „nanowośmieci” Julii Wizowskiej i stronę ubraniadooddania.pl. Wspomniałyśmy też o Kasi Gandor i Arlenie Witt, i o tym, jak fajnie, że używają swojej oglądalności na YouTubie by popularyzować temat.

Ola bardzo poleca OLX do takich wymian w okolicy. Kiedyś za swój stary dysk twardy dostała książkę i dżemy. Za niepotrzebne ubranie inna dziewczyna przywiozła jej pół blachy ciepłej szarlotki, którą właśnie zrobiła. Jeśli ciepła szarlotka nie zachęca do ekologii, to nie wiem, co da radę. 

Zgodziłyśmy się co do złotej myśli: „Nie jesteśmy idealne, ale zamysłem zero waste nie jest, by jedna osoba była idealna, tylko by 100 osób próbowało być lepszymi.” Niech te mądre słowa podtrzymują Was na duchu, jeśli kiedykolwiek będziecie mieć wyrzuty sumienia pomimo Waszego wkładu we wspólne dobro. 

Julita Stefańska