Do things my own way

Spoiler alert!! Opowieść Podręcznej, sezon 2, odc. 9. 

Ostatnie dwa tygodnie okazały się dla mnie świetną okazją do nadrobienia paru książkowych i serialowych zaległości. Jedną z serii, którą udało mi się (wreszcie!) skończyć jest dość popularna w ostatnich latach „Opowieść Podręcznej”, czyli serial stworzony przez Bruce’a Millera na podstawie kultowej powieści autorstwa Margaret Atwood. Serial urzekł mnie, prawie tak samo jak powieść – świetnie się go ogląda i trzyma w napięciu do końca, chociaż muszę przyznać, że niektóre brutalne sceny śniły mi się po nocach (co nie znaczy, że nie obejrzałabym go jeszcze raz). Aspektem, który szczególnie skradł moje serce była świetnie dobrana muzyka. Z jednej strony potrafiła ona zbudować poczucie mocy i sprawczości w momentach, kiedy głównej bohaterce – June – udawało się w jakiś sposób postawić na swoim i utrzeć nosa reżiomwi. Z drugiej zaś strony, utwory równie często dobrane były w kontraście do sytuacji, którą widzieliśmy na ekranie, tak aby ogarnął nas strach lub abyśmy poczuli się niekomfortowo z tym, co się właśnie wydarzyło. 

W pamięć zapadł mi szczególnie utwór, który usłyszeć można pod koniec 9 odcinka 2 sezonu, i który o dziwo tak mnie zaintrygował, że wysłuchałam go w całości. Sprawił to chyba efekt zaskoczenia, ponieważ nie spodziewałam się w tamtym momencie usłyszeć tak energicznego i wyrazistego utworu. Później jednak stwierdziłam, że idealnie wpasowuje się on w to zakończenie. Ostatnia scena w odcinku – June patrzy na nas intensywnie, prosto w kamerę, czuje się siłę bijącą z jej oczu, jest zdeterminowana, można powiedzieć gotowa na wszystko. Przed chwilą dowiedziała się, że jej najlepszej przyjaciółce Moirze udało się wydostać z Gileadu i że jest teraz w Kanadzie razem z jej mężem – Lukiem. Zaczyna się rytm a potem, na napisach końcowych, piosenka, która jest znakomitą kontynuacją tej sceny, przedłużeniem myśli główniej bohaterki, tego co musi dziać się w jej głowie. Świat June zdawał się walić, ale teraz dostała ona nowe siły do walki i nie zamierza już godzić się z rzeczywistością. I got to do things my own way darling! 

Okładka płyty Rihanny „Anti!”

Możliwe, że niektórzy już domyślają się, o jaką piosenkę mi chodzi. Może nie uwierzycie, ale ja do obejrzenia serialu w ogólnie jej nie znałam! Wprawdzie rozpoznałam Rihannę, jednak nie mogłam sobie przypomnieć, bym kiedykolwiek wcześniej spotkała się z tym utworem. Może dlatego, że nie był on singlem na płycie, a co za tym idzie nie został tak mocno rozpromowany. Piosenka Consideration, bo o niej tu mowa, jest pierwszym utworem na płycie „Anti!” wydanej w 2016 roku. Dla artystki ma być ona swego rodzaju wstępem do nowej, niezależnej kariery, początkiem tworzenia na własnych zasadach. Utwór jest połączeniem spokojnej melodii z ostrym rytmicznym bitem, który niemalże hipnotyzuje słuchacza sprawiając, że ciężko się od niego oderwać. Rihanna wykonuje piosenkę razem z wokalistką SZA, a ich głosy świetnie się komponują. 

Piosenka Rihanny jest dla mnie deklaracją wolności, niezależności i siły, która drzemie w kobietach. Każde jej przesłuchanie napełnia mnie energią i pewnością siebie. Myślę, że zapadła mi w pamięć właśnie dlatego, że jest odważna i wyrazista, co idealnie podkreśliła charakter June, która w tym momencie serialu pozwala sobie na coraz więcej, buduje swój autorytet, powoli staje się liderem. Tak jak dla Rihanny piosenka Consideration jest początkiem niezależności twórczej, dla serialowej June symbolizuje ona początek nowej walki przeciwko reżimowi. Wyjątkowe jest to, że niezależnie jakiej wolności pragniemy, utwór ten pozwala nam się poczuć tak jakbyśmy właśnie po nią sięgali. 

Agata Drabek

Smart Power, sezon 2, odc. 9, Opowieść Podręcznej, sezon 2, Bruce Miller, Hulu, MGM Televison, USA, 2018. 

Rihanna, SZA, Consideration, „Anti”, Westbury Road, Roc Nation, 2016.