To znowu kapitalizm – recenzja ,,O zmierzchu” Hwang Sok-Yong

Korea Południowa to kraj, który z całych sił krzyczy poprzez popkulturę na temat tego, jak bardzo społeczeństwo zostało zniszczone przez szalejący kapitalizm. Był już Oscarowy ,,Parasite”, był Netflixowy ,,Squid Game”, teraz pora na książkę ,,najsilniejszego literackiego głosu w Korei” (jak to ocenił go Kenzaburō Ōe, japoński Noblista z 1994 roku), czyli Hwanga Sok-Yonga. 

,,O zmierzchu” to specyficzna książka – specyficznie dobra. W 2019 roku znalazła się na liście Międzynarodowej Nagrody Bookera, a w 2018 roku otrzymała francuską Nagrodę im. Émile’a Guimeta. Koreę obserwujemy oczami dwójki narratorów – trzydziestoletniej Jeong U-hui i sześćdziesięcioletniego Parka Min-U. Mimo tego, że tak wiele ich różni (U-hui jest biedną artystką-reżyserką spektakli, zaś Min-U całkiem zamożnym architektem) łączy ich jedno – duża doza nostalgii do przeszłości. Czasy ich młodości bezpowrotnie zniknęły, a obecna rzeczywistość nie przynosi ukojenia. Pędzący bez opamiętania kapitalizm zniszczył to, co było dobrego w ludziach i społeczeństwie, pozostawiając szare budynki i zabiegane ulice.

Oprócz krytyki kapitalizmu jest to swoista oda do drugiego człowieka. To opowieść o miłości i potrzebie bliskości, o chęci powrotu do dzieciństwa, które, mimo że nie było łatwe, malowało się zawsze w jasnych barwach. ,,O zmierzchu” to historia o nieodwracalnych zmianach, próbie rozliczenia się z samym sobą i  poczuciu straty, które nigdy nie przemija. 

To wyjątkowa książka, którą polecam nie tylko tym, którzy interesują się Koreą Południową czy moralnymi aspektami konsumpcjonizmu i rozwoju kapitalizmu na świecie, ale też tym, którzy utożsamiają się z nostalgią bohaterów, do tego co było. Jest to fantastyczna powieść na zimne wieczory, kiedy możecie na spokojnie rozsiąść się z kubkiem herbaty i zanurzyć się w labiryncie ulic Seulu. 

Nana Asante